آشنایی بیشتر با قوانین مبداء
وقتی کشورهای توسعه‌یافته ترجیحاتی برای کشورهای در حال توسعه قائل می‌شوند یا موافقت‌نامه‌های تجارت آزاد امضاء می‌کنند می‌خواهند مطمئن شوند که کالاهای پذیرفته شد همان کالاهایی است که واقعا در کشور مورد نظر تولید شده‌اند. با شرکت سپاهان همراه ارائه دهنده خدمات ترخیص کالا ، واردات کالا از چین ، واردات کالا از دبی و حمل هوایی و حمل دریایی کالا همراه شوید.
آنها پیراهنی نمی‌خواهند که فقط مارک «ساخت ونزوئلا» روی آن نصب شده باشد. قوانینی که تعیین می‌کنند چه چیزی ساخت ونزوئلا یا الجزایر یا هر کشور دیگری است «قوانین مبداء» نامیده می‌شوند، اما در اقتصاد جهانی پیچیدۀ ما، همه به یکدیگر وابسته هستیم. هیچ کشوری همه اجزاء آنچه را که می‌فروشد خودش تولید نمی‌کند. یک تولیدکننده پوشاک ممکن است منسوجات، رنگ‌ها یا دکمه‌ها را از خارج وارد کند. ماشین‌آلاتی هم که به کار می‌برد – همین طور سوختی که این ماشین‌ها مصرف می‌کند، ممکن است وارداتی باشد – اگر 3 کشور کوچک مجاور هم کار کنند – یکی بسته‌بندی انجام دهد، دیگری برش‌کاری و سومی خیاطی- هیچ‌کدام در آزمون قوانین مبداء قبول نخواهند شد. یک تولیدکننده پوشاک فقط می‌تواند لباسی را صادر کند که منسوجات تولید شده در کشور خود را به کار برده باشد. یک تولیدکننده منسوجات فقط می‌تواند منسوجاتی را صادر کند که پنبه تولید شده در کشورش استفاده کرده باشد. قوانین مبداء می‌تواند منافع ترجیحات یا تجارت آزاد را بی‌اثر کند. آستانه‌ها گاهی به اندازه‌ای در سطح بالا تعیین می‌شود که منافع را از بین می‌برد. اگر کشور صادرکننده خودش پارچه وارد کند و 50درصد ارزش پیراهن مربوط به پارچه وارداتی باشد، کشور واردکننده آستانه قانون مبداء را 55درصد تعیین می‌کند (حتی اگر50درصد تعیین نماید، مانع از ورود لباس‌های گران قیمت تولید شده از پنبه با کیفیت عالی خواهد شد). آمریکا حتی از قوانین مبداء برای تشویق صادرات خود استفاده می‌کند. برای کشوری که با استفاده از پنبه آمریکایی پیراهن تولید کند ترجیحاتی قائل می‌شود که کشوری که پنبه ارزان‌تری به‌کار می‌برد از ان محروم است. گاهی مشکلات ناشی از قوانین مبدا به اشکالات فنی نسبت داده می‌شود، اما فراوانی بروز آنها نشان می‌دهد که آنها را به‌طور آگاهانه و عمدی به‌عنوان یک اقدام حمایتی به کار می‌بردند. محاسبات پیچیده و قواعد دلبخواهی به کار می‌رود. این موافقت‌نامه‌ها صادرکنندگان را مجبور می‌کند نهاده‌هایی را بپذیرند که آزمون‌های قانون مبداء را برآورده می‌کند نه اینکه نهاده‌هایی که کیفیت مورد نظر را با پایین‌ترین قیمت در اختیار آنان می‌گذارد. بعضی از تولیدکنندگان از برخورد ترجیحی صرف‌نظر می‌کنند زیرا هزینه گردآوری و ارائه اسناد و مدارک بیش از منافع آن است.
منبع: نگاهی نو به جهانی شدن ترجمه دکتر مسعود کرباسیان
